Paulina cz. 23

Oto kolejna część. Kolejną dodam za niedługo. Przepraszam że taka krótka ale strasznie boli mnie brzuch. Proszę o komentarze i głosowanie na mojego bloga. Dziękuje :P


 Dzisiejszy dzień nie należał do najlepszych. Ale cieszyłam się, bo już jutro chyba wychodzę do domu. Po śniadaniu poplotkowałam trochę z Kinią przez skypa ,potem poszłam do koleżanek obok. Okazało się że Andżelika masz mieć przeszczep nerki to właśnie dziś, dlaczego ja o tym nie wiedziałam? . Dziewczyny powiedziały że nie chciały mnie martwić, bo sama jestem chora ale dla mnie to nie jest wytłumaczenie. Postanowiłam porozmawiać z lekarzem prowadzącym Andzi. Jeżeli przeszczep udałby się to i tak czeka ją długa rehabilitacja. Pan doktor powiedział że powinien on się udać w 75% . Byłam załamana, a co jeżeli on się nie uda? Nie umiałam sobie tego wytłumaczyć. Po obiedzie odwiedził mnie Tomasz, przyniósł mi słodycze, napoje, książkę, owoce i obiad od mamy bo ona dziś nie wpadnie bo nie może. Wypytywał się co u mnie i wgl, powiedziałam mu o nastolatce z sali obok, powiedziałam mu że ja też kiedyś będę mieć przeszczep ale do niego to nie docierało. Posiedział tak mniej więcej 2 godzinki a potem poszedł. A wracając do obiadu były krokiety i zupa ryżowa. Nie byłam głodna więc zjadłam tylko 2 krokiety. Na szczęście mój chłopak o mnie dba więc dostałam kotlet i ziemniaczki. A jeszcze dostałam fasolkę do bretońsku; była przepyszna. Po tym jak on poszedł trochę się zdrzemnęłam. Nadeszła ta godzina, poszłam się z nią pożegnać i życzyć powodzenia. Przez głowę przeleciały mi wszystkie myśli a myślałam tylko o tej operacji. Razem odprowadziłyśmy ją pod sale bo dalej nie mogłyśmy iść. Czekałyśmy wszystkie ze zniecierpliwieniem. Po trzech godzinach, z sali wyszła pani doktor i oznajmiła nam że wszystko się powiodło. Wszystkim pojawił się uśmiech na twarzy a pierwsze co zrobiłam to napisałam SMS do Tomka że wszystko się udało. Karo spytała czy możemy ja odwiedzić, niestety dopiero po jakieś godzinę i to nie na długo bo jest zmęczona. W tym czasie odwiedziły mnie jeszcze Magda i Weronika, ale nie razem ( na szczęście). Magdzie nic nie mówiłam że za parę dni wychodzę, powiedziałam tylko Werce. Widziałam szczęście na jej twarzy, a tak po za tym przyszła mnie przeprosić za tą głupotę co cię obraziła. Kamil jednak nie przyszedł z nią, bo jest chory i ma dużo zaległości. Minęła ponad godzina i poszłam odwiedzić Andzie. Miałam łzy w oczach ale trzymałam się. Posiedziałam tam przez pół godziny i potem czytałam książkę " SAGA" ZMIERZCH PRZED ŚWITEM cz.2 . Nadeszła kolacja, dostałam kromkę chleba i masło, do tego szklankę herbaty. Na szczęście miałam do tego jajko, pomidora i ogórka. Więc trochę się najadłam, do tego mama dała mi jeszcze dwa dni temu bułki, których jeszcze nie zjadłam, więc teraz je wykorzystałam ;) . Po kolacji poszłam się kąpać i umyć włosy, pogadałam trochę z pielęgniarkami i czytałam jakieś tam pisemka. Dzisiejszy dzień rozpoczął się jak idealny sen, wstałam zjadłam śniadanie i czekałam na wizytę lekarską. W końcu miałam dziś wychodzić, znaczy miałam taką nadzieje. Przyszła pani doktor z innymi lekarzami no i wszystko było w porządku. Gdy usłyszałam słowa że wychodzę byłam najszczęśliwszą dziewczyną na świecie, ale za tydzień musiałam odebrać wyniki. Napisałam do chłopaka, werki i mamy że wychodzę; mama odpisała że już jest w drodze a Tomek że za godzinę po mnie będzie. Wercia nic nie odpisała, na pewno miała wyciszony telefon, jak to ona. Byłam spakowana, trochę było mi smutno że idę, ale obiecałam dziewczyną ze będę je odwiedzać. Pożegnałam się z panią doktor, z dziewczynami i wgl. . Jak schodziłam postanowiłam przejść przez oddział dziecięcy, gdy widziałam te wszystkie dzieci było mi ich tak żal :'( . Serce mnie bolało że takie malutkie dzieci są chorzy na tak poważną chorobę. Łzy same spływały mi po policzku. Na dole, przed szpitalem czekaliśmy na mojego chłopaka. Po 10 min. był, więc poszliśmy do samochodu i ruszyliśmy w drogę.  Po jakimś czasie byliśmy pod domem. Postanowiłam przejść się z Tomkiem do Werki, nie miałam daleko do niej a dobry spacer dobrze mi zrobi. Po 3 minutach dotarliśmy na miejsce a ja zapukałam do drzwi. Otwarła mi Werka i była zaskoczona moim widokiem. Wiedziałam że nie odczytała mojego SMS. Zaprosiła nas do środka, ale jak się okazało nie była ona sama tylko z Kamilem. Wypiliśmy herbatę, pogadałyśmy i razem z Tomkiem poszliśmy do domu.