Życzenia Wielkanocne

Hej Wszystkim, z okazji zbliżających się Świąt Wielkiej Nocy chciałabym Wam złożyć najserdeczniejsze życzenia. Zdrowych, pogodnych, spędzonych z przyjaciółmi z lub rodziną Świąt. Mokrego dyngusa, dużo prezentów, kolorowych pisanek.

Paulina cz. 83

Kilka dni później: Wigilia Bożego Narodzenia.

Nie śpię już od 6:15 ale, że lubię poleniuchować to z łóżka wstałam dopiero po siódmej. Marcin wstał wcześniej i zrobił dla nas śniadanie. Ja jakoś nie byłam głodna dlatego podziękowałam i poszłam do kuchni. W końcu dziś Wigilia dlatego trzeba było zacząć coś przygotowywać, na szczęście niektóre potrawy przygotowałam już wczoraj, więc miałam mniej do roboty. Stojąc przy stole podszedł do mnie, złapał mnie w pasie. Ja od razu się od niego oderwałam.

- Zostaw!

- Dalej jesteś zła? - zapytał tak gdyby nic się nie stało.

- Nawet się do mnie nie odzywaj. Zastanów się.

- Przepraszałem Cię już, co jeszcze mam zrobić?

- Może zastanów się, chyba aż tak skomplikowana nie jestem - odpowiedziałam ironicznie i odeszłam.

Nie zwracając uwagi na niego kontynuowałam.

Już o jedenastej miałam gotową kapustę z grochem, rybę po grecku i rolady. Kończyłam robić uszka do barszczu; w sumie zrobiłam ich pięćdziesiąt. Praktycznie miałam wszystko gotowe; w lodówce miałam pierogi z kapustą i grzybami, makówki - to wszystko przygotowałam sobie wczoraj. A no tak do zrobienia został mi jeszcze karp, wyleciało mi to z głowy. Zabrałam się do roboty, miałam nadzieję, że szybko to skończę i będę mogła trochę odpocząć. Od wczoraj nic innego nie robię a mój narzeczony, siedzi i nic nie robi. Nagle zadzwonił mi telefon - odebrałam.

- ...

- O cześć.

- ...

- Tobie też Wesołych Świąt

- ....

- Wiesz co to może za godzinę na rynku?

- ...

- To pa, do zobaczenia - zakończyłam rozmowę w lepszym nastroju niż ją rozpoczęłam.

Dokończ za mnie bo ja wychodzę - oświadczyłam Marcinowi.

- Gdzie idziesz - zapytał z przekonaniem, że mu odpowiem. A ja udając, że go nie słyszałam poszłam do sypialni ubrałam się, pomalowałam, spięłam włosy, ubrałam buty i wyszłam.

Dotarłam na rynek i zobaczyłam, że Ania już jest.

- O Hej. - przywitałam się z nią całując w policzek.

- Cześć - odpowiedziała dość entuzjastycznie.

- To idziemy na kawę?

- Tak jasne, chodź tu jest fajna nowa kawiarnia "Pod różą"

W lokalu zajęłyśmy miejsca i zamówiłyśmy kawę i lody. Po krótkim czasie kelnerka przyniosła nam to co chciałyśmy. Rozmawiałyśmy z Anią o wszystkim bo dawno się nie widziałyśmy.

- A ty jak spędzasz Święta? - zapytała koleżanka

- Z narzeczonym ale nie wyobrażam sobie miłej atmosfery.

- Czemu?

- Od dwóch dni jestem na niego wściekła. Obiecał mi, że cokolwiek pomoże a cały czas go nie ma. Jeszcze on ma do mnie pretensje, że to mnie nie ma w domu, że tylko na treningi jeżdżę, do tego zrobił mi wyrzuty, że musi po mnie przyjeżdżać. No to się wkurzyłam, wygarnęłam mu to wszystko, rzuciłam jego kluczki z auta i wyszłam z domu. Jak wróciłam to jego nie było, przyszedł o 03:00 nad ranem pijany. To ja żeby zrobić mu jeszcze bardziej na złość zamknęłam sypialnie i spał na kanapie. Od dwóch dni w ogóle nie rozmawiamy, praktycznie się mijamy.

- Proszę Cię dziś jest Wigilia pogodzicie się.

- Coś tego nie widzę. Od razu przypomina mi się tak jak było w domu.

Do domu wróciłam około piętnastej. Praktycznie było już wszystko gotowe.

(Kilka godzin później)

Zegar wybił 18:00 - razem z Marcinem ustaliliśmy, że zaczniemy tak jeść. Oczywiście w międzyczasie zdążyliśmy się pokłócić.

- Dobra ja idę się ubrać a ty naszykuj stół.

- Okej.

Poszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, ubrałam się i wyszłam. Marcin miał na sobie garnitur, oboje wyglądaliśmy inaczej. Na początku wzięliśmy opłatek i poskładaliśmy sobie życzenia. Ja od razu się popłakałam, ale nie chciałam żeby zauważył to narzeczony, dlatego szybko otarłam łezki i zasiedliśmy do stołu.

- Rozmazałaś się - zauważył

- Co się stało? - zapytał zaniepokojony.

- Nic po prostu się wzruszyłam, wiesz jak u mnie było w domu, zawsze kłótnie, myślałam że się nie pogodzimy i atmosfera nie będzie zbyt miła, ale ... pomyliłam się. U mnie w domu nie było tego; brakowało ... brakowało słowa "Przepraszam"

Marcin przytulił mnie mocno i nic nie powiedział, uspokajał mnie. Po wieczerzy posprzątaliśmy ze stołu, włączyliśmy kolędy i usiedliśmy wygodnie na kanapie.

- Proszę to dla ciebie - Marcin wręczył mi torbę z prezentem.

- Jejku, dziękuje. A ja też coś dla Ciebie mam, poczekaj. - poszłam do pokoju, i przyniosłam mu mały upominek.

- A to dla Ciebie za to, że jesteś.

- Siedzieliśmy i rozpakowywaliśmy prezenty. Dostałam do niego komplet biżuterii z Apartu i nowy telefon, bo tamten coś mi się psuł.

- Dziękuje, jesteś Kochany, mocno go przytuliłam go i pocałowałam.

- Ty też jesteś kochana. Po co się tak bardzo wykosztowałaś.

- Bo cię kocham. A tobie bardzo się ten zegarek podobał.

Odłożyliśmy prezenty i włączyliśmy TV, śpiewaliśmy razem kolędy i patrzyliśmy na świąteczne filmy. O północy wybraliśmy się razem na pasterkę. Wróciwszy byliśmy bardzo zmęczeni i szybko zasnęliśmy.