Udanych wakacji

Przepraszam, ale na razie zawieszam bloga a okres nieokreślony. 

Po pierwsze: 

wyjeżdżam na wakacje i nie będę miała internetu. 

po drugie: 

Od września znów pojawi się szkoła, więc także będę miała mało czasu bo jestem coraz starsza. 

No i to by było chyba na tyle. Jak będę miała pomysł i czas to coś dodam ale na razie jakoś nie mam weny na pisanie. 

Przepraszam :)

Poniżej macie kilka zdjęć z wakacji z kilku ostatnich lat. 

Udanych wakacji 

Jezioro 

Park w mieście 

Morze

Wieś

Góry

Las i góry

Skok z mostu nad morzem 

Las

Paulina cz. 84

30.12

Dziś rano znów musiałam jechać na trening w końcu za niedługo mistrzostwa. Po 3 godzinach grania pojechałam prosto do szpitala. Od dwóch dni mam dyżur na chirurgii więc jest ostry zamęt; nie mam nawet chwili wytchnienia. Operacja za operacją, konsultacje, ostry dyżur, karetka. Dziś czekała mnie operacja wyrostka robaczkowego a potem izba przyjęć. Do domu wracam zmęczona i nie mam siły na nic. Marcin odebrał mnie spod szpitala dlatego nie musiałam iść na pieszo. Po drodze pojechaliśmy do marketu zrobiliśmy zakupy, w domu szybko zmieniłam strój i pomogłam narzeczonemu w przygotowaniu kolacji. O 20:00 jedliśmy ostatni posiłek; ja pozmywałam a Marcin poszedł się myć. W tym momencie zaczął dzwonić mój telefon, szybko odszukałam go w torbie i odebrałam.

- Halo?

- ...

- Hej, nie nie mamy żadnych planów na sylwestra.

- ...

- Nie no Ania nie będziemy wam przeszkadzać.

- ...

- Okej, przyjdziemy dzięki za zaproszenie.

- ...

- Tak jasne, ja też muszę coś kupić, bo nie mam się w co ubrać. - po tych słowach obie zaczęłyśmy się śmiać.

- ...

- To do jutra, rano Ci zadzwonię. Okey?

- ...

Rozłączyłam się i szybko wróciłam do zaprzestanej czynności sprzed kilkunastu minut. Po krótkim czasie mój przyszły mąż wyszedł z łazienki.

- Kto dzwonił? - zapytał ciekawy.

- Ania, zaprasza nas na sylwestra.

- A ja miałam nadzieję, że spędzimy go we dwoje.

- No ja też miałam taką nadzieję ale nie mogłam odmówić -  powiedziałam z lekkim uśmieszkiem na twarzy.

Szybko się do niego przytuliłam i razem poszliśmy do sypialni. Tak szybko jak się położyłam tak usnęłam.

Już o 06:00 następnego dnia wstałam i poszłam pod prysznic, umyłam włosy rozczesałam je i w ręczniku wróciłam do sypialni. Szybko poszukałam jakiś ciuchów i zaczęłam się przebierać - Marcin już nie spał a jego wzrok wędrował po moim ciele.

- Kochanie śpieszysz się gdzieś? - zapytał z nadzieją w głosie

- Niestety tak, jestem umówiona z Anką na zakupy.

- A może mogłabyś się spóźnić. - zapytał i objął mnie w pasie nie pozwalając ubrać koszulki.

- Nie, ale może wieczorkiem możesz na coś liczyć.

Pocałowałam go i poszłam się malować. Po 10 minutach na stole leżały kanapki i on właśnie zalewał gorącą kawę. Usiadłam na chwile przy stole, ugryzłam kanapkę i właśnie dostałam SMS.

" Paula to może o 10 na rynku?" Szybko odpisałam koleżance na wiadomość i w spokoju jadłam śniadanie. Z narzeczonym uzgodniłam, że nie musi po mnie przyjeżdżać.

Na zakupach spędziłyśmy ponad 4 godziny i kupiłyśmy różne ciuszki.  Koleżanka odwiozła mnie pod dom. Odłożyłam zakupy, szybko wzięłam strój i zbiegłam na dół gdzie czekała Anka i odwiozła mnie na trening. Ciężko dziś ćwiczyłyśmy, ponad 5 godzin grania. 3 stycznia jedziemy na kolejne zawody.

Życzenia Wielkanocne

Hej Wszystkim, z okazji zbliżających się Świąt Wielkiej Nocy chciałabym Wam złożyć najserdeczniejsze życzenia. Zdrowych, pogodnych, spędzonych z przyjaciółmi z lub rodziną Świąt. Mokrego dyngusa, dużo prezentów, kolorowych pisanek.

Paulina cz. 83

Kilka dni później: Wigilia Bożego Narodzenia.

Nie śpię już od 6:15 ale, że lubię poleniuchować to z łóżka wstałam dopiero po siódmej. Marcin wstał wcześniej i zrobił dla nas śniadanie. Ja jakoś nie byłam głodna dlatego podziękowałam i poszłam do kuchni. W końcu dziś Wigilia dlatego trzeba było zacząć coś przygotowywać, na szczęście niektóre potrawy przygotowałam już wczoraj, więc miałam mniej do roboty. Stojąc przy stole podszedł do mnie, złapał mnie w pasie. Ja od razu się od niego oderwałam.

- Zostaw!

- Dalej jesteś zła? - zapytał tak gdyby nic się nie stało.

- Nawet się do mnie nie odzywaj. Zastanów się.

- Przepraszałem Cię już, co jeszcze mam zrobić?

- Może zastanów się, chyba aż tak skomplikowana nie jestem - odpowiedziałam ironicznie i odeszłam.

Nie zwracając uwagi na niego kontynuowałam.

Już o jedenastej miałam gotową kapustę z grochem, rybę po grecku i rolady. Kończyłam robić uszka do barszczu; w sumie zrobiłam ich pięćdziesiąt. Praktycznie miałam wszystko gotowe; w lodówce miałam pierogi z kapustą i grzybami, makówki - to wszystko przygotowałam sobie wczoraj. A no tak do zrobienia został mi jeszcze karp, wyleciało mi to z głowy. Zabrałam się do roboty, miałam nadzieję, że szybko to skończę i będę mogła trochę odpocząć. Od wczoraj nic innego nie robię a mój narzeczony, siedzi i nic nie robi. Nagle zadzwonił mi telefon - odebrałam.

- ...

- O cześć.

- ...

- Tobie też Wesołych Świąt

- ....

- Wiesz co to może za godzinę na rynku?

- ...

- To pa, do zobaczenia - zakończyłam rozmowę w lepszym nastroju niż ją rozpoczęłam.

Dokończ za mnie bo ja wychodzę - oświadczyłam Marcinowi.

- Gdzie idziesz - zapytał z przekonaniem, że mu odpowiem. A ja udając, że go nie słyszałam poszłam do sypialni ubrałam się, pomalowałam, spięłam włosy, ubrałam buty i wyszłam.

Dotarłam na rynek i zobaczyłam, że Ania już jest.

- O Hej. - przywitałam się z nią całując w policzek.

- Cześć - odpowiedziała dość entuzjastycznie.

- To idziemy na kawę?

- Tak jasne, chodź tu jest fajna nowa kawiarnia "Pod różą"

W lokalu zajęłyśmy miejsca i zamówiłyśmy kawę i lody. Po krótkim czasie kelnerka przyniosła nam to co chciałyśmy. Rozmawiałyśmy z Anią o wszystkim bo dawno się nie widziałyśmy.

- A ty jak spędzasz Święta? - zapytała koleżanka

- Z narzeczonym ale nie wyobrażam sobie miłej atmosfery.

- Czemu?

- Od dwóch dni jestem na niego wściekła. Obiecał mi, że cokolwiek pomoże a cały czas go nie ma. Jeszcze on ma do mnie pretensje, że to mnie nie ma w domu, że tylko na treningi jeżdżę, do tego zrobił mi wyrzuty, że musi po mnie przyjeżdżać. No to się wkurzyłam, wygarnęłam mu to wszystko, rzuciłam jego kluczki z auta i wyszłam z domu. Jak wróciłam to jego nie było, przyszedł o 03:00 nad ranem pijany. To ja żeby zrobić mu jeszcze bardziej na złość zamknęłam sypialnie i spał na kanapie. Od dwóch dni w ogóle nie rozmawiamy, praktycznie się mijamy.

- Proszę Cię dziś jest Wigilia pogodzicie się.

- Coś tego nie widzę. Od razu przypomina mi się tak jak było w domu.

Do domu wróciłam około piętnastej. Praktycznie było już wszystko gotowe.

(Kilka godzin później)

Zegar wybił 18:00 - razem z Marcinem ustaliliśmy, że zaczniemy tak jeść. Oczywiście w międzyczasie zdążyliśmy się pokłócić.

- Dobra ja idę się ubrać a ty naszykuj stół.

- Okej.

Poszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, ubrałam się i wyszłam. Marcin miał na sobie garnitur, oboje wyglądaliśmy inaczej. Na początku wzięliśmy opłatek i poskładaliśmy sobie życzenia. Ja od razu się popłakałam, ale nie chciałam żeby zauważył to narzeczony, dlatego szybko otarłam łezki i zasiedliśmy do stołu.

- Rozmazałaś się - zauważył

- Co się stało? - zapytał zaniepokojony.

- Nic po prostu się wzruszyłam, wiesz jak u mnie było w domu, zawsze kłótnie, myślałam że się nie pogodzimy i atmosfera nie będzie zbyt miła, ale ... pomyliłam się. U mnie w domu nie było tego; brakowało ... brakowało słowa "Przepraszam"

Marcin przytulił mnie mocno i nic nie powiedział, uspokajał mnie. Po wieczerzy posprzątaliśmy ze stołu, włączyliśmy kolędy i usiedliśmy wygodnie na kanapie.

- Proszę to dla ciebie - Marcin wręczył mi torbę z prezentem.

- Jejku, dziękuje. A ja też coś dla Ciebie mam, poczekaj. - poszłam do pokoju, i przyniosłam mu mały upominek.

- A to dla Ciebie za to, że jesteś.

- Siedzieliśmy i rozpakowywaliśmy prezenty. Dostałam do niego komplet biżuterii z Apartu i nowy telefon, bo tamten coś mi się psuł.

- Dziękuje, jesteś Kochany, mocno go przytuliłam go i pocałowałam.

- Ty też jesteś kochana. Po co się tak bardzo wykosztowałaś.

- Bo cię kocham. A tobie bardzo się ten zegarek podobał.

Odłożyliśmy prezenty i włączyliśmy TV, śpiewaliśmy razem kolędy i patrzyliśmy na świąteczne filmy. O północy wybraliśmy się razem na pasterkę. Wróciwszy byliśmy bardzo zmęczeni i szybko zasnęliśmy.

Paulina cz. 82

Około 20:00 rozległ się dźwięk dzwonka do drzwi, wiedziałam, że to Kaśka. Przywitałam się  nią i zaprosiłam ją do środka. Kinga siedziała przy stole w ręku trzymając kubek z melisa. Po chwili wszyscy siedzieliśmy a ja nie wiedziałam od czego zacząć, wiedziałam, że czeka mnie teraz trudne zadanie. Jak już zaczęłam to poszło jakoś z górki, nie było nawet tak źle, a Kasia przyjęła to spokojnie, chyba wiedziała co się szykuje.

Do wspólnego rozwiązania doszłyśmy 3 godziny później. Koleżanka zgodziła się żeby nastolatka została u mnie na noc. Marcin przyszedł do domu po 22:00 ale nie chciał nam przerywać dlatego do razu poszedł do sypialni. 

Przed północą pożegnałam Kasię, Kinga poszła się umyć a ja w między czasie pozmywałam naczynia i poszłam do mojego narzeczonego. 

- Zmęczona?

- Nawet nie wiesz jak bardzo. - położyłam się na łóżku i przytuliłam do niego. 

Po pół godziny nastolatka wyszła z łazienki i wtedy mogłam ja iść się wykąpać, wzięłam wszystkie potrzebne rzeczy i pognałam. Jak kładłam się spać było po północy. 

*** Następny dzień***

Budzik zadzwonił równo 7:00, wstałam powoli z łóżka, wyciągnęłam jakieś ciuchy z szafy i poszłam się ubrać, już po 20 minutach byłam gotowa i pomalowana. W kuchni czekała na mnie miła niespodzianka a tak dokładnie to śniadanie przygotowane przez mojego narzeczonego z czego byłam zadowolona, bo mogłam spokojnie zjeść i wypić kawę. O wpół do ósmej obudziłam Kingę, ale wcześniej pożegnałam się z Marcinem. Po 8:00 wyszłyśmy z mieszkania zamykając przy tym drzwi. Nie chciałam Kingi narażać i jechać motocyklem dlatego szliśmy dziś spacerkiem. Po drodze spotkałyśmy Piotrka, który podwiózł nas do celu. Podziękowałam mu i każdy udał się w swoją stronę.

- Kinga poczekaj tu. - powiedziałam dziewczynie gdy dotarliśmy pod drzwi gabinetu a ja weszłam do środka.

- Hej Dominika.

- O cześć, a ty tak wcześniej?

- No jakoś tak wyszło, bo szłam spacerkiem ale podrzucił mnie Piotr.

- Aaa no tak. - zaśmiała się pod nosem.

- Dominika bo jest sprawa.

- Tak co się dzieje.

- Bo mam dziewczynę i jest w ciąży tylko nie wiemy, który to miesiąc i czy wszystko w porządku. Nie znam się na tym, ale wydaje mi się, że coś nie gra, bo wczoraj jak byłam u mnie zrobiła się nagle blada, miała gorączkę wysoką i ogólnie. Mogłabyś ją przebadać?

- No jasne. A gdzie ona teraz jest?

- Pod salą siedzi.

- To czekaj ja się przebiorę i ją zawołasz.

O 9:00 zaczynał się obchód Kinga była już po badaniu i pobraniu krwi. Jeżeli badania nic nie wykażą to nic się takiego nie dzieje.

W między czasie nastolatka poszła do bufetu a ja spokojnie zajęłam się papierami a potem przyjechała Kasia żeby ją odebrać. Po obchodzie przyszły 4 pacjentki i miał odbyć się jeden planowy poród, który odbył się ale niestety z komplikacjami. Pacjentka po cesarskim cięciu dostała silnego krwotoku i mimo naszych starań kobiety nie udało się uratować. Wychodząc z sali przekazałam mężczyźnie smutne wieści i poszłam do pokoju lekarskiego; Dominiki nie było, ja usiadłam przy biurku i nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić, przecież ona była taka młoda. Na odreagowanie zrobiłam sobie mocnej kawy i wszyłam przed szpital. Usiadłam na ławce i wpatrywałam się w niebo, było zachmurzone, był grudzień a śniegu dalej nie ma.

Gdy przyszłam już do pokoju Pani doktor siedziała przy komputerze i coś pisała.

- Dominika mam prośbę.

- No mów.

- Mogłabym wyjść dziś pół godziny wcześniej bo mam trening.

- Tak jasne, i tak nie ma nic do roboty. To ubierz się i idź a ja tu jeszcze posiedzę.

- Dzięki. Pa.

- Powodzenia. Na razie.

Jak wyszłam to zadzwoniłam do Marcina z zapytaniem czy po mnie przyjedzie. Po 15 minutach podjechał pod szpital na motocyklu a ja szybko założyła kask i pojechaliśmy. Na sali byłam o 16:30 i  już się rozgrzewałam. Po 3 godzinach skończyliśmy, mój narzeczony już na mnie czekał.

W domu od razu poszłam się myć, a mój kochany przyszły mąż zrobił kolacje. O 22 byłam już tak zmęczona, że miałam ochotę przytulić się do Marcin i pójść spać, ale najpierw zadzwoniłam do Dominiki i zapytałam i wyniki Kingi. Na szczęście wszystko okazało się być w porządku. Napisałam do koleżanki SMS, że z jej córką ok ale musi ją kontrolować.

Na dobranoc wypiłam gorące kakao i poszłam spać.

---------------------------------->

Wiem, iż trochę krótkie to ale trochę nauki jest i nie zbyt wyrabiam. Jak dziś weszłam na bloga i zobaczyłam tyle wyświetleń to zaniemówiłam. Jestem wam ogromnie wdzięczna.

DZIĘKUJE :*

Paulina cz. 81

Po rozmowie z Piotrem on poszedł ją przebadać a ja poszłam zrobić nam kawy. Martwiłam się o Kingę. Na razie nie dzwoniłam do Kaśki, bo nie chciałam jej denerwować, zobaczymy co powie Piotr. Kawę położyłam na stole i poszłam zobaczyć do sypialni, kolega właśnie badał brzuch nastolatki.

- I jak?

- Wiesz co, nic takiego tu nie ma, wydaje mi się, że powinna iść do ginekologa. 

- Tak, wiem jutro z nią pójdę.

- Paula, daj termometr, bo wydaje mi się, że ona ma gorączkę. 

Podałam koledze urządzenie i wyszłam z pokoju. Zbliżała się 14:00 a ja dalej nie wzięłam tabletek - zapomniałam. Sięgnęłam do szafki z lekami i wyciągnęłam potrzebne opakowania, kapsułki wsypałam do kubka. 

W tym momencie właśnie wszedł Piotrek

 - A ty jeszcze nie brałaś leków. - zapytał zaniepokojony 

 - Nie miałam kiedy. Podasz mi wodę?

- Tak jasne. 

- Dzięki 

- A ty kiedy idziesz na badania. 

- Nie wiem na razie czuje się dobrze. - A co z Kingą?

-Ma podwyższoną temperaturę.

- Okey, na razie nic jej nie podamy tylko zimną wodę i okłady zrobimy. 

- To będzie najlepsze wyjście. To ty siadaj a ja się zajmę nią.

- Nie no co ty Piotr. Daj.

- Nie. Ty weź leki a ja idę do niej. 

- Dzięki. 

Usiadłam przy stole i połknęłam wszystkie kapsułki popijając wodą. Po niedługim czasie przyszedł Piotr. Kinga zasnęła a my razem z kolegą usiedliśmy przy stole i zaczęliśmy rozmawiać.

*** 2 godziny później ***

Kiedy Kinga się obudziła nie miała już gorączki a to oznaczało poprawę jej zdrowia. Piotrek osłuchał ją i zbadał brzuch na szczęście nastolatka czuła się już dobrze.

- Ciociu mogę zrobić sobie herbaty?

- Tak jasne, ale lepiej będzie jak ty się jeszcze położysz a ja Ci zrobię.

- Nie, nie mogę długo leżeć, ja tak nie wytrzymam.

- Dobra.

- To ja zrobię a wy sobie jeszcze pogadajcie. Napijecie się czegoś?

- Nie ja jeszcze mam kawę ale Piotr.

- Nie ja też dzięki i tak zaraz do domu się zbieram.

- Jutro się zobaczymy na dyżurze?

- Tak. A podwieźć Cię?

- Nie. pojadę moim motocyklem, albo raczej na piechotę bo z Kingą muszę iść.

- Ale to przecież możemy na moto - wtrąciła Kinga.

- Nie w Twoim stanie lepiej nie.

- Ale ciociu. Proszę

- Pomyślimy.

- Dobra, Paula ja się zbieram, jak by co to dzwoń,

- Dzięki za pomoc Piotr, nie wiem jak bym sobie bez Ciebie poradziła.

- Nie ma za co, zawsze do usług, do jutra.

- Pa.

Przytuliłam się z Piotrkiem dałam mu buziaka w policzek i zamknęłam za nim drzwi.

- Przystojny ten Piotr. - stwierdziła Kinga.

Ja nic nie powiedziałam tylko zaczęłam się śmiać. Dziewczyna stanęła przy oknie w ręku trzymając gorący kubek z herbatą a ja poszłam do kuchni i przygotowała dla nas spaghetti.

- Jejku jak tu u was ładnie. Niby miasto a tak inaczej.

- Oj ja to bym wyjechała na wieś. Tam to cisza i spokój.

- A nie wiesz kiedy mama ma przyjechać?

- Wiesz co, trudno mi powiedzieć, ale w sumie lepiej będzie jak dziś będziesz u mnie spała, miejsce jest także problem to to by nie był, ale nie wiem czy twoja mama się zgodzi.

- No w sumie po co tam jechać do domu i rano znów do Ciebie jechać, lepiej by było gdybym tę jedną noc spędziła u Was, ale matce znów będzie coś nie pasować.

- Kinia, nie mów tak, jakoś przekonam mamę żeby się zgodziła.

- Ja z nią nie wytrzymam, przecież jak ona się dowie, że jestem w ciąży to mnie zabije - powiedziała zła i zarazem przestraszona dziewczyna.

- Ja porozmawiam z mamą na pewno będzie dobrze.

- Dziękuje ciociu.